صدای ماندگار بهروز رضوی بر مستند آتشکده آذرخش داراب

به خوبی نمیدانم انسان دو پا ابتدا حرف زدن را آموخت یا نوشتن را اما از بد شانسی قوم بشر بود که نوشته ها باقی ماند و حرف ها و صداها از بین رفت.شاید اگر صداها و حرف ها باقی مانده بود تاثیر شگرف تری در زندگی ما داشت به همین دلیل میتوان چنین اثبات نمود که نوشتن از گفتن کهنه تر نیست.به نظر میرسد در برهه ای از زمان و به دلایل نامعلومی انسان سکوت کرده و به نوشتن پرداخته است.ابتدا با تصویرسازی و سپس با خطوط مبهم که خودش هم نمی دانسته چه دری وریهایی می نویسد.بعدها متوجه می شود که باید تصویرسازی را طولانی کند تا بهتر منظورش را برساند و تصاویر را پشت سر هم قرارداد تا بتواند کلمات بیشتری را بنویسد و انیمیشن اینجا اختراع شد، اما تصاویر تکراری بود و تصمیم گرفت نشانه گذاری را جایگزین کند.نشانه ها را تبدیل به حرف و حرفها را تبدیل به جمله و سطر نمود.اولین صخره را که پر از کلمات کرد دید جایش نمی شود و نمی تواند صخره را برای کسی بفرستد.اداره پست هم که نبود.بنابراین مفلوک دو پا تصمیم گرفت فکر دیگری بکند.او از خطوط روی پوست حیوانات فهمید که می تواند روی پوست آنها بنویسد و شروع به شکار حیوانات کرد و جملات مزخرفش را روی آن ها نوشت و نامه اختراع شد.اما حیوانات بدبخت در حال انقراض بودند.او دست از شکار برداشت،غذا مهمتر بود. او از شکلهای زیبای روی برگها فهمید که می تواند روی برگها بنویسد.برگ هم که زیاد بود.بنابراین شروع به نوشتن کرد و آنها را روی هم قرار داد و اولین دفترچه یادداشت بدون شیرازه اختراع شد.اما برگها را باد می برد بنابراین با ساقه گیاهان انها را به هم دوخت و نخستین دفتر چهل برگ اختراع شد و بعد هم صد برگ.البته من هنوز نمی دونم چرا دفتر باید چهل برگ داشته باشه.سوال اینجاست که او با چه چیزی می صدای ماندگار بهروز رضوی بر مستند آتشکده آذرخش داراب...